︎

DAAROM

Ik wil verblinden met buitenkant en verlangen opwekken naar de binnenkant. In één woord: reclame. Al een paar jaar maak ik mooier wat een beetje lelijk is. Ik verblind met posters, ik verleid met belichting, ik sus in slaap met letters.

Dit is de ultieme proef. Kan ik mensen iets verkopen als ik het zo verpak dat ze het niet kunnen zien en niet kunnen aanraken? Vertrouwen ze me? Zit er in het blik wat er op de verpakking staat? En als dat zo is: hebben ze dan spijt als ze het hebben opengemaakt? Kan lelijkheid opeens mooi zijn omdat het 24 jaar in een blik zat of omdat je er veel te veel voor hebt betaald?

Durven mensen dat nog: niet jagen op perfectie en eerst honderden reviews lezen voordat ze kopen, maar juist de gok wagen? Lelijk langzaam gaan waarderen en koesteren. Er op vertrouwen dat lelijk ooit mooi wordt. Mij vertrouwen.

Ik verkoop ze zonder blikopener. Ik handel niet in geluk. De koper kan jarenlang dromen van een onaangetaste inhoud of rusteloos om het blik heen draaien. Deed ik er wel in wat er op staat? En zijn ze, als ze het blik openen dan teleurgesteld of opgelucht?

Ik wil dat reclame de koper beweegt, ontroert en emotioneert. Met GEENBLIKWAARDIG verken ik de grenzen. Willen mensen lelijkheid kopen? Gaan ze het blik openen of niet? Kan ik ze verleiden tot een knieval? Ze geen perfectie en ingeloste verwachtingen laten kopen, maar alleen een belofte?

Ik denk van wel.

Bob Dijkshoorn

Doe maar normaal